മനസ്സിന്‍റെ ദുഃഖങ്ങള്‍ എപ്പോഴോ മറ-
നീക്കിയെന്‍ മുന്നില്‍ തീരാത്ത ദുഖത്തിന്‍
ഉറവപോലെ, ഈതോ ദുരന്തത്തിന്‍
കഥകളിലെന്നപോലെ എപ്പോഴോ വീണ്ടും.
ഇരമ്പുന്ന കടലിലും വീശുന്ന കാറ്റിലും
ദുഖത്തിന്‍ തേങ്ങലുകള്‍ ഞാനറിഞ്ഞു .
ഏകാന്തതയും വരിഞ്ഞു മുറുക്കുന്നു എന്നെ-
യിപ്പൊഴും ഒരു കൊലക്കയരിന്‍ ചുവട്ടിലേയ്ക്കു.
കേള്‍ക്കാം നിങ്ങള്‍ക്കുമാ തേങ്ങലുകള്‍ തന്‍
കഥകള്‍ ഒന്നുരിയാടാതെ പോലും
എന്നിട്ടുമെന്തിണോ ഒരു തുടര്‍ക്കഥ പോലെ
എന്നും തുടരുന്നിതാ ആ തേങ്ങലുകള്‍...........