വാടുന്ന പുഞ്ചിരി

ഒരു വേനലിന്‍ ഗഥകാല സ്മരണയായി
ആ പനിനീര്‍ പുഷ്പം വാടി നിന്നു.
ഒരു പാട് സ്നേഹിച്ച ആ പൂവിന്‍ ഇതളുകളില്‍
ഒരിതി ക്ഷീണം പടര്‍ന്നിരുന്നു.

ഒരു സന്ധ്യയില്‍ നട്ടോരീ ചെടി എന്‍-
മുറ്റത്തു ഒരു പാട് നാളുകള്‍ പരിചരിച്ചു
എന്നും വെള്ളമൊഴിച്ചും തണലേകിയും
ഒരു പാട് നാളുകള്‍ ഞാന്‍ പരിചരിച്ചു.

ദിവസങ്ങള്‍ ആഴ്ചകള്‍ വഴിമാറവേ
കണ്ടു ഞാനൊരുപുലരിയില്‍ ഒരു
പൂവിന്‍റെ പുഞ്ചിരിയാര്‍ന്ന ആ മുഖം
ഒരു മന്ദഹാസത്തില്‍ നോക്കി ഒരിത്തിരി ആഹ്ലാദത്തില്‍.

എന്തൊരു സൌന്ദര്യമാണതിന്‍ പുഞ്ചിരി
എന്നിട്ടും എന്നേക്കും അതില്ല പോലും
ഒരിത്തി നാളിന്‍റെ ആഹ്ലാദമെങ്കിലും
ഇന്നിദാ വാടുന്നു ഈ വേനലില്‍ ആ പുഞ്ചിരി.