Monday, April 25, 2011
ഒരു കുഞ്ഞു പൂവിന്‍ സുഗന്ധമിന്നൊരു
മഞ്ഞുതുള്ളി പോലെ മനസിലലിഞ്ഞു ചേരവേ
കാലമെന്‍ കൈയിലിടുന്നു വിലങ്ങുകള്‍
ഏതോ മറയുടെ കാഹളം പോലവേ.
അരുതാത്തതൊന്നും ചെയ്തതില്ല ഞാന്‍
എന്നിട്ടുമെന്തേ എന്‍ കൈയ്കളില്‍ കരിപുരണ്ടു
കാലത്തിന്‍ മറയോ മറവിതന്‍ മയമോ
തിരശീലയിലിന്നു പ്രതിഫലിപ്പൂ.
ഋതുക്കള്‍ മാറി മറയുന്നു അങ്ങകലെ
കേവലമാം ഒരു ധ്വനി നിറയുന്നു മനസ്സിലും
ആര്‍ത്തനാദത്തിന്‍റെ കലംബലുകള്‍
ഉഴറുന്നുവല്ലോ അങ്ങു ചക്രവാളം.
ആര്‍ദ്രമാം മനസിന്‍റെ വേദന ഒരു മഞ്ഞു
തുള്ളിയില്‍ തട്ടിയുടഞ്ഞു പോകുമ്പോള്‍, ഞാന്‍
ഓര്‍ത്തു പോയ് എന്‍റെ നിരപരാധിത്വം.
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
No comments:
Post a Comment